Warsztaty

W marcu 1976 r. w Zakładowym Domu Kultury w Stalowej Woli Stanisław Steczkowski założył chór chłopięco-męski „Cantus”. W początkowym okresie w zajęciach zespołu uczestniczyło 150 uczniów szkół podstawowych i średnich. Młodzi adepci sztuki chóralnej poznawali tajemnice świata dźwięków, śpiewając polskie pieśni ludowe oraz ucząc się gry na fletach prostych. Swoje pierwsze doświadczenia wokalno-muzyczne prezentowali podczas występów umuzykalniających dla przedszkolaków, z których w następnych latach wywodzili się uczniowie klas chóralnych.

W roku 1977 „Cantus” uświetnił jubileusz 40-lecia powstania miasta i Huty Stalowa Wola. Zakładu, który otoczył Chór opieką i stworzył warunki do dalszego rozwoju. Duchem opiekuńczym Chóru w tamtych latach był ówczesny dyrektor naczelny Huty Zdzisław Malicki.

W 1978 roku przy Chórze powstała pierwsza klasa chóralna, prowadzona przez Jerzego Kurza. Dzieci sześcioletnie w przedszkolach uczestniczyły w zajęciach rytmiki, solfeżu oraz uczyły się gry na fletach prostych i przygotowywały do uroczystego pasowania na „cantora”.

„Cantus” po dwóch latach prób prowadzonych przez Stanisława Steczkowskiego został po raz pierwszy nagrodzony na Ogólnopolskim Festiwalu Pieśni o Ojczyźnie – Kraśnik 1978. Chór miał już w swoim repertuarze między innymi utwory czterogłosowe: „Gaude Mater Polonia”, pieśni polskiego renesansu oraz 6-głosową „Kołysankę” J. Brahmsa.
W maju 1979 roku podczas festiwalu „MŁODZI MUZYCY MŁODEMU MIASTU” w Stalowej Woli, „Cantus” wykonał wraz z Tarnobrzeską Orkiestrą Symfoniczną utwór G.B. Pergollesiego „Stabat Mater”.

Przełomowy dla przyszłości Chóru był rok 1980. Pracę z klasami chóralnymi rozpoczęli: żona dyrygenta Chóru, nauczycielka muzyki Danuta Steczkowska oraz Jerzy Augustyński – chórmistrz, założyciel „Chóru Kameralnego”, działającego przy Miejskim Domu Kultury w Stalowej Woli. Przez następne lata wykształcił się ostateczny model klas chóralnych, decydujący o obliczu Chóru „Cantus”.

Od 1978 roku odbywał się coroczny nabór wśród sześciolatków w przedszkolach. Do pierwszej klasy przyjmowanych było około 30 chłopców, którzy uczyli się w klasach chóralnych przez osiem lat. Nauka w pierwszych czterech latach obejmowała przede wszystkim: kształcenie słuchu, poznawanie podstawowych zasad muzyki, czytanie i śpiewanie nut. Dzieci uczyły się grać na fletach prostych i śpiewać jedno oraz dwugłosowe utwory wokalne. W klasie IV zaczynały śpiewać w podstawowym składzie Chóru „Cantus” i jednocześnie uczyły się gry na instrumentach perkusyjnych pod opieką instruktora Romualda Pająka. W klasie V i VI wprowadzana była obowiązkowa nauka gry na instrumentach dętych blaszanych i drewnianych, którą prowadził Mieczysław Paruch.

W czasie mutacji w klasie VII i VIII uczniowie grali w „Młodzieżowej Orkiestrze Dętej”, prowadzonej przez instruktora Mieczysława Parucha – kapelmistrza „Orkiestry Dętej” od 1979 roku. Po okresie mutacji uczniowie z „Młodzieżowej Orkiestry Dętej” śpiewali w chórze „Cantus” w głosach męskich i grali w „Zakładowej Orkiestrze Dętej”.

Zamiłowanie dyrygenta Stanisława Steczkowskiego do polskiej muzyki wokalnej epoki odrodzenia zadecydowało o obliczu repertuarowym zespołu. Artystyczną wrażliwość chórzystów kształtowała inwencja melodyczna i subtelność brzmieniowa utworów wokalnych Wacława z Szamotuł, prostota i kunsztowna technika kanoniczna psalmów Mikołaja Gomółki, piękna melodyka pieśni Mikołaja z Krakowa.

Międzynarodowe kontakty „Cantus” rozpoczął w 1981 roku od współpracy z chórem chłopięco-męskim „Pueri Cantores di Macerata” z Włoch, który gościł z koncertami w Stalowej Woli. W następnym roku chór Stanisława Steczkowskiego uczestniczył w Międzynarodowych Spotkaniach Chóralnych Gdańsk – 1982 oraz w Międzynarodowym Festiwalu Chórów Międzyzdroje – 1982.