Wszystko w porządku
Dramat | PG-13 (parents strongly cautioned) | 85 min
Jeden z najważniejszych tytułów berlińskiej sekcji Perspectives. Kryminalne kino moralnego niepokoju, czarno-biały film, w którym nic nie jest czarno-białe. Debiut węgierskiego reżysera Bálinta Dániela Sósa stawia bohatera przed dramatycznym wyborem: czy skłamać w obronie syna, czy ujawnić prawdę, która może na zawsze zmienić życie 12-latka? Sándor, wdowiec z dwójką dzieci, próbuje rozpocząć nowe życie i nowy związek. Cichą euforię gasi jednak wypadek podczas przyjęcia u partnerki i jej córeczki. Kogo chronić, o co walczyć, a przede wszystkim komu wierzyć? Sós dostrzega i ubiera w szaty greckiej tragedii dylematy, które na co dzień towarzyszą rodzicielstwu, precyzyjnie trafia w kwestie zaufania i nawigowania pomiędzy miłością do dzieci a potrzebą akceptacji ze strony dorosłych i koniecznością przestrzegania norm społecznych. I jak w żadnej opowieści o ojcostwie, tak i w tej nie mogło zabraknąć czarnego humoru. Za sprawą formalnych wyborów film Sósa uniwersalizuje historię: czerń i biel czynią ją ponadczasową, a zaskakujące ujęcia architektury budują świat etycznej dystopii i zanurzają nas w labiryncie dorosłości, pełnym wewnętrznych konfliktów i błędów popełnianych w najlepszych intencjach.
czytaj więcej
Wszystko w porządku
Dramat | PG-13 (parents strongly cautioned) | 85 min
Jeden z najważniejszych tytułów berlińskiej sekcji Perspectives. Kryminalne kino moralnego niepokoju, czarno-biały film, w którym nic nie jest czarno-białe. Debiut węgierskiego reżysera Bálinta Dániela Sósa stawia bohatera przed dramatycznym wyborem: czy skłamać w obronie syna, czy ujawnić prawdę, która może na zawsze zmienić życie 12-latka? Sándor, wdowiec z dwójką dzieci, próbuje rozpocząć nowe życie i nowy związek. Cichą euforię gasi jednak wypadek podczas przyjęcia u partnerki i jej córeczki. Kogo chronić, o co walczyć, a przede wszystkim komu wierzyć? Sós dostrzega i ubiera w szaty greckiej tragedii dylematy, które na co dzień towarzyszą rodzicielstwu, precyzyjnie trafia w kwestie zaufania i nawigowania pomiędzy miłością do dzieci a potrzebą akceptacji ze strony dorosłych i koniecznością przestrzegania norm społecznych. I jak w żadnej opowieści o ojcostwie, tak i w tej nie mogło zabraknąć czarnego humoru. Za sprawą formalnych wyborów film Sósa uniwersalizuje historię: czerń i biel czynią ją ponadczasową, a zaskakujące ujęcia architektury budują świat etycznej dystopii i zanurzają nas w labiryncie dorosłości, pełnym wewnętrznych konfliktów i błędów popełnianych w najlepszych intencjach.
czytaj więcej